małe refleksje

Dzien wczorajszy – 7czarwca roku 2012 spedziłam dość aktywnie pilnując Wiktora. Naprawde jest bardzo aktywnym dzieckiem. W ciegu samej procesji zgubiłam go trzy razy. Ablbo on jest zbyt zwawy, albo ja nie nadaje się do opieki nad dziećmi. Na kazaniu ksiądz powiedział coś, co jakoś mnie w pwenym sensie nakierowało do myślenia. Czym? Porównał człowieka do telefonu, gdy człowiek wpada w nałogi, pije alkohol, ćpa – to gubi swój swoisty zasieg ze światem. Że te czymmiki zakłucaja masz zasięg rozumienia, myślenia. Myślę że mniał wiele racji. W tedy pomyślałam, ze kiedyś ja tez zgubiłam zasięg, ale niebieska baza koltrolna wiedziała, jak też zasięg z powrotem przywrócić. Szkoda tylko że kosztem mojej sprawności fizycznej...

Co do dzisiaj, wiele się nie działo. Pakowałyśmy z mamą truskawki do słoików :)

Nie mam wam co dodać, więc dodaje ostatni obraz wujka .








PS coś mi spieprzyło z czcionką